Google Lens, Επανάσταση ή Δούρειος Ιππος
Για το Google Lens ίσως έχετε διαβάσει πολλές φορές μέσα στην τελευταία χρονιά. Αποτελεί εξέλιξη ενός από τα πιο σημαντικά concept της Google, για το οποίο μάθαμε στα μέσα του 2017, το Google assistant, που ξεκίνησε τη χρήση της κάμερας των συσκευών Android προκειμένου να αναγνωρίζει με τεχνητή νοημοσύνη αντικείμενα όπως λουλούδια, αυτοκίνητα ή ακόμα και ανθρώπους. Είχε τη δυνατότητα μάλιστα να αναγνωρίζει τύπους οχημάτων, την κοινή και επιστημονική ονομασία κάθε λουλουδιού, την τοποθεσία κλπ.
Οι χρήσεις που μπορούμε να αναφέρουμε είναι απειράριθμες: για παράδειγμα στοχεύετε με το φακό του κινητού την ταμπέλα ενός εστιατορίου σε μια ξένη πόλη και αυτόματα σας βγάζει στην οθόνη το μενού, τον τιμοκατάλογο και κριτικές ανθρώπων που γευμάτισαν και βαθμολόγησαν τον εν λόγω πάροχο εστίασης.
Ακόμη πιο συναρπαστικές είναι άλλες δυνατότητες όπως η αναγνώριση χαρακτήρων (τεχνολογία που μεταφέρθηκε από το Google Translate). Κάτι τέτοιο βοηθάει π.χ. στην άμεση αναγνώριση ενός κωδικού για το WiFi χωρίς να χρειάζεται να το πληκτρολογήσει ο χρήστης.
Στη δεύτερη φάση η εν λόγω λειτουργία ονομάστηκε Google Lens και επεκτάθηκε από τα Pixel και Pixel 2 σε όλα τα Android ενώ τελικά αφορά και το περιβάλλον iOS, όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα.
Οι δυνατότητες μοιάζουν εκπληκτικές:
Κλικάροντας στο εικονίδιο Google Lens, κάθε φωτογραφία που έχει δημοσιεύσει ο χρήστης στο Google Photos, θα μπορεί να συγκριθεί αυτόματα με τη βάση δεδομένων της Google και αν αναγνωριστεί π.χ. από το περιεχόμενο ή τα exit data, να παραθέσει χρήσιμες πληροφορίες για την περιοχή, τα αξιοθέατα, την ιστορία, τον πληθυσμό κλπ.
Η ικανότητα αναγνώρισης αντικειμένων και τοποθεσιών είναι πράγματι εκπληκτική και αυξάνεται με αλγόριθμους deep learning στους server της Google όσο η εφαρμογή τροφοδοτείται με περισσότερες πληροφορίες και “μαθαίνει από τα λάθη της”.
Το σημαντικό όμως πλεονέκτημα είναι η τεράστια database αντικειμένων, τοποθεσιών κλπ. ενώ σίγουρα δεν λείπει η υπολογιστική ισχύς.
Το μειονέκτημα όμως είναι, τί γίνεται με την αναγνώριση προσώπων αφού σίγουρα θα μπορεί να ταυτοποιεί φυσικά πρόσωπα και θα συσχετίζει αυτές τις πληροφορίες με άλλες π.χ. που βρέθηκε ο Χ τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Ακόμη και εθελοντικά να δίνονται αυτές οι πληροφορίες, σχηματίζουν μια τεράστια πλατφόρμα ανθρωπίνων συμπεριφορών η οποία δίνει έδαφος για συσχετιστική μελέτη και ανάλυση από την οποία μπορούν να εξαχθούν πάρα πολλά συμπεράσματα.
